Mijn naam is Ahmed, ik ben 27 jaar oud. Ik heb het noorden van Gaza nooit verlaten, zelfs niet toen het bezettingsleger ons probeerde te dwingen naar het zuiden te gaan, omdat ik denk dat het belangrijk is dat we op ons land blijven. Dat is ons recht als Palestijnen die al generaties lang op dit land wonen. Maar het is niet gemakkelijk geweest.
Ik werk als projectcoördinator bij Plant een Olijfboom, een Nederlandse stichting waar ik sinds 2022 deel van uitmaak. Door mijn werk ben ik uit de eerste hand getuige geweest van de dagelijkse strijd en ongelooflijke veerkracht van de bevolking van Gaza. Elke dag in het veld brengt verhalen over ontberingen, kracht en hoop. Momenten die mij eraan herinneren waarom ons humanitaire werk via het Palestina Fonds van Plant een Olijfboom ertoe doet, zelfs als de uitdagingen overweldigend lijken.
De mensen in Gaza maken een van de moeilijkste periodes uit hun moderne geschiedenis door. De vernietiging, blokkade en economische ineenstorting hebben het dagelijks leven veranderd in een strijd om te overleven. Straten liggen in puin, elektriciteit en water zijn schaars, en elk gezin draagt een verhaal van verlies en standvastigheid met zich mee. Toch blijven mensen, te midden van alle ontberingen, vasthouden aan hoop en waardigheid. En vinden zij kracht door solidariteit en veerkracht.
Gezinnen worden geconfronteerd met uitdagingen die veel verder gaan dan wat iemand zou moeten doorstaan. Door de aanhoudende blokkade en veelvuldige sluiting van grensovergangen is het zelfs moeilijk om in de basisbehoeften te voorzien. Voedsel is schaars, de prijzen blijven hoog en veel gezinnen hebben moeite om te overleven met minimale maaltijden. Stroomstoringen en brandstoftekorten treffen ziekenhuizen, bakkerijen en waterstations, waardoor gemeenschappen kwetsbaar worden. De medische voorraden zijn bijna uitgeput, waardoor kinderen, ouderen en zieken gevaar lopen en alsnog overlijden aan verwondingen of door ziektes die anders te behandelen zouden zijn. Het onderwijs is ontwricht en de toegang tot schoon water blijft een dagelijkse strijd.
Hoewel de prijzen de laatste tijd licht zijn gedaald ten opzichte van het hoogtepunt tijdens de genocide, zijn ze nog steeds veel hoger dan voorheen. Voor de meeste gezinnen maakt dit weinig verschil. 60-70% van de bevolking van Gaza heeft geen stabiel inkomen en is volledig afhankelijk van humanitaire hulp. Nu bedrijven gesloten zijn en de werkloosheid op recordniveau ligt zijn zij afhankelijk van externe hulp.
Te midden van deze barre omstandigheden gaan de humanitaire inspanningen door. Lokale en internationale organisaties werken onder enorme druk om gezinnen te ondersteunen, ondanks de beperkte toegang en de afnemende middelen. Onder hen is Plant een Olijfboom, een in Nederland gevestigde stichting die gedurende de hele genocide actief is gebleven. Het team heeft projecten gelanceerd op het gebied van gezondheidszorg, onderwijs, psychosociale steun, voedseldistributie, drinkwater en kledinghulp, en heeft in het bijzonder aandacht besteed aan de geestelijke gezondheid van kinderen.
Ondanks de risico's en moeilijkheden is het team in Gaza nooit gestopt met werken. We bleven gezinnen bereiken, voorzagen in alles wat beschikbaar was, en stonden de gemeenschap bij wanneer dat er het meest toe deed. Ondertussen coördineerde het team in Nederland het werk en zorgde ervoor dat er steun uit het buitenland was. Een van de belangrijkste prestaties van de stichting is het handhaven van de dagelijkse distributie van schoon drinkwater – een levenslijn die niet stopte, zelfs tijdens de moeilijkste oorlogsmaanden.
Het is duidelijk dat onze strijd nog niet is geëindigd. En zolang er bezetting is, is er geen gerechtigheid. En zonder gerechtigheid is er geen vrede. Er zal een einde aan komen als de hele wereld druk uitoefent op het Israëlische regime, de VS en Europa, omdat zij de macht hebben om een einde te maken aan dit lijden. Hier in Gaza hebben wij alleen God die ons helpt. En we hebben de hele mensheid en alle organisaties nodig om druk uit te oefenen om deze gruwelijke situatie en het lijden van het Palestijnse volk te stoppen.
Het volk van Gaza blijft met opmerkelijke kracht en eenheid standhouden. Wat ze nu het meest nodig hebben is echte, duurzame actie – geen tijdelijke hulp. De internationale gemeenschap en alle betrokkenen moeten de wederopbouw, het creëren van banen en de toegang tot onderwijs, gezondheidszorg en schoon water ondersteunen. Elke inspanning, hoe klein ook, maakt een verschil. Gaza, ondanks al haar pijn, bruist nog steeds van het leven – en verdient een toekomst gebouwd op waardigheid en hoop.
